Alleen in het heelal? Het hoe en waarom van het leven op aarde

Prof. Elio Sindoni, 17-07-2012, Rome (ZENIT.org). Vert. Sorores Christi

Waarom zijn er sterren? Waarom zijn er miljarden sterren en wat heeft de aarde te maken met het heelal? Waarom is er leven? Waarom de mensheid? Zijn de mensen de enige intelligente wezens die kunnen begrijpen hoe het heelal functioneert? Is onze beschaving de enige? Zijn er andere planeten met leven? Zo ja, bestaan er andere beschavingen die verder staan dan de onze? En waar zijn ze? Zijn ze zoals wij? Of zijn ze anders? Zijn het buitenaardse wezens? Vreedzame wezens? Hebben ze een bijzondere macht? Is het mogelijk dat wij de enigen zijn in het heelal? Wat is de reden van ons bestaan?

Op deze vragen en vele andere probeert professor Elio Sindoni een antwoord te geven in zijn boek, “Zijn wij de enigen in het heelal?” (“Siamo soli nell’universo?”, uitg. San Raffaele), waarbij hij de lezer een duidelijke en nauwkeurige uitleg geeft over de verschijning van het leven op aarde. 144 bladzijden waarin de professor in algemene fysica aan de Bicocca universiteit van Milaan de geschiedenis en de redenen schildert van hen die naar buitenaardse wezens gezocht hebben en nog zoeken.

In één van de hoofdstukken geeft prof. Sindoni de gesprekken weer tussen schrijvers van sciencefiction en wetenschappers. Vervolgens legt hij het principe uit volgens hetwelk de aarde de enige planeet is die leven kan ontvangen en confronteert het met andere principes.

De Melkweg wordt door bijna honderd miljard sterren gevormd, waarvan de zon er één is, een ster van middelbare grootte, met een gematigde temperatuur en middelbaar gewicht. Men berekent dat er ten minste honderd miljard melkwegstelsels bestaan, wat doet denken dat de mogelijkheid bestaat dat er ergens in het heelal een planeet bestaat die op de aarde gelijkt.

In de middelste hoofdstukken probeert de professor de redenen te vinden waarom er leven is, hoe het ontstaan is en zich ontwikkeld heeft. Hij spreekt over een waar mirakel, geen enkele waarschijnlijkheidsberekening zou kunnen uitleggen hoe het leven op aarde ontstaan is. Vulkanen, magnetosfeer, atmosfeer, watervrij koolzuurgas en zuurstof, de drift der continenten en het zonnesysteem, vloeibaar water en broeikaseffect, alles lijkt het ontstaan en de groei van leven mogelijk te maken en te bevorderen.

Elio Sindoni legt uit dat alles op een bewonderenswaardige manier gemaakt is. Jupiter bijvoorbeeld, kan met zijn enorme zwaartekracht de vloed van asteroïden en kometen opvangen die anders de aarde zouden treffen. Men berekent dat de aarde, zonder de aanwezigheid van Jupiter, ten minste één keer per 10.000 jaar door asteroïden van 10 km diameter zou gebombardeerd worden, met catastrofen die het leven zouden beletten.

Door de zwaartekracht van de maan neemt de duurtijd van de dag op aarde steeds toe. Men gaat ervan uit dat in de tijd dat de aarde gevormd werd, de dag zonder de maan slechts zes uur zou geduurd hebben. Een situatie met een sterker magnetisch veld en sterke winden, omstandigheden waarin het leven niet zou kunnen groeien. Dankzij de uitstoot van watervrij koolzuurgas door vulkanen, afkomstig van de hete binnenste kern van de planeet, ontstond een broeikaseffect, waardoor water vloeibaar kan blijven en op de aarde een gemiddelde temperatuur kan gehandhaafd worden van ongeveer 15°. Zonder het broeikaseffect zou de temperatuur op aarde -18° zijn.

De aarde bezit trouwens een magnetisch veld dat de maan, Venus en Mars niet hebben. De magnetosfeer die zich over tientallen duizenden kilometers in de omringende ruimte uitstrekt, verdedigt het leven, door het bombardement van kosmische stralen van de zon af te leiden en te verhinderen.

Maar een mysterie dat nog moeilijker te ontcijferen is, is het ontstaan en de betekenis van de Homo sapiens. Dit wezen dat is beginnen te schilderen, zijn doden te begraven en te herdenken, dat de wetten van het heelal is beginnen te begrijpen en te verwoorden, dat beschavingen bedacht en opgebouwd heeft, dat zorg is gaan dragen voor zijn ziel en God is gaan zoeken.

Elio Sindoni besluit dat de omstandigheden waarin het leven op aarde zich ontwikkeld heeft, te uniek zijn en dat geen enkele statistische berekening dit zou kunnen herhalen. Wat er ook van zij, alle onderzoekingen die tot op heden ondernomen werden naar de aanwezigheid van buitenaards leven, gaven een negatieve uitslag. Onder de 500 planeten die tot nu toe buiten de zon geregistreerd werden, heeft men er geen gevonden die op de aarde lijkt.

De schrijver leunt aan bij de stelling van Enrico Fermi die op de vraag naar het bestaan van buitenaardse wezens, antwoordde: waar zijn ze? De wetenschapper vertelt dat Fermi, tijdens een ontmoeting met Leo Szilard en andere wetenschappers in Los Alamos in 1940, suggereerde dat als andere vormen van intelligent leven in het heelal zouden verspreid zijn, de aarde al door buitenaardse wezens zou gekoloniseerd zijn. Het heelal bestaat namelijk veel langer dan de aarde. Wanneer dus andere vormen van beschaving mogelijk waren, zouden vele onder hen zich miljarden jaren eerder ontwikkeld hebben en de tijd gehad hebben om tot bij ons te komen. (*)

(*) N.v.d.r. Dit laatste argument lijkt ons – in tegenstelling tot het voorafgaande – weinig overtuigend. De kosmische afstanden zijn immers dermate groot dat het zo goed als wetenschappelijk vaststaat dat zij niet fysiek kunnen overbrugd worden. De enige manier zou zijn om tegen de lichtsnelheid te reizen, maar dat zou enkel theoretisch kunnen door de eigen massa tot bijna nul te verminderen, hetgeen elk organisme volledig vernietigd. We kunnen ons eventueel wel wezens inbeelden die vanaf een andere planeet tegen lichtsnelheid “levensinformatie” in de ruimte verzenden, die bv. op aarde kan worden opgepikt. Dat hieruit spontaan nieuwe levensvormen zouden ontstaan, laat staan “beschavingen”, is uiteraard onwetenschappelijke onzin. Het enige alternatief zou zijn dat de imaginaire ruimtewezens erop rekenen dat andere “beschavingen” voldoende ontwikkeld en nieuwsgierig zijn om met die “informatie” aan de slag te gaan en dat zij zodoende artificieel een exogene levensvorm op hun planeet introduceren. Maar alvast geen paniek: ondanks wereldomspannend intensief speurwerk is er nog geen spoor gevonden van enige intelligente info uit de ruimte. Daarenboven heeft men, ondanks ettelijke pogingen, nooit methodes of formules ontdekt om uit dode materie levende organismen te doen ontstaan. De uiteindelijke oorzaak van het leven blijft Gods geheim, zelfs als zou blijken dat zij zich situeerde op een andere planeet en dat het leven ons bv. via meteorieten of kosmisch stof bereikte. De omstandigheden in de vrije kosmos maken die mogelijkheid uiterst onwaarschijnlijk.