Dr. Bernard Nathanson (1926-2011)

11-09-2021

Bronnen: Nucleus, april 98/ https://www.catholicnewsagency.com/resource/55401/an-ex-abortionist-speaks

Dr. Bernard Nathanson was medeoprichter in 1969 van de National Association for the Revoke of Abortion Laws – NARAL – later omgedoopt tot de National Abortion Rights Action League. Hij was ook de voormalige directeur van het Center for Reproductive and Sexual Health in New York City, toen de grootste abortuskliniek ter wereld. In de late jaren 1970 keerde hij zich tegen abortus om een prominente pro-life advocaat te worden, auteur van Abortion America en maker van de krachtig onthullende video, “The Silent Scream”.

Ik ben verantwoordelijk voor 75.000 abortussen. Ik kan dus met kennis van zaken spreken. Ik was immers een der stichters van de beweging voor het afschaffen van het abortusverbod in de Verenigde Staten en dit vanaf 1968. Ik weet wel dat een referendum op dat ogenblik duidelijk zou hebben aangetoond dat de meerderheid van de Amerikanen tegen abortus was. Toch zijn wij erin geslaagd in minder dan 5 jaar het Opperste Gerechtshof te beïnvloeden zodat een beslissing werd genomen in 1973 waardoor abortus niet langer kon verboden worden. Dit zette uiteraard de deur wijd open voor afdrijving op aanvraag tot vlak voor de geboorte.

Hoe zijn wij daar eigenlijk in geslaagd? Het is van belang de tactiek te begrijpen. Want onze tactiek wordt nog overal gebruikt om de wetgeving te veranderen en te liberaliseren.

De media

Wij stelden het de media zo voor dat abortus een liberale en moderne zaak was. Wij wisten wel dat wij geen meerderheid hadden maar wij knutselden een soort fictief referendum ineen. Wij maakten de media wijs dat 60 % van de Amerikanen voor de liberalisatie was en veranderden zo de leugen in waarheid.

De nodige sympathie vonden wij ook door de illegale abortussen schromelijk te overschatten. Het ware aantal was ongeveer 100.000 per jaar. Maar wij speelden herhaaldelijk het cijfer van een miljoen door naar de media. Door deze leugen voldoende te herhalen, overtuigden wij het publiek. Ook was het aantal vrouwelijke sterfgevallen door illegale abortussen 200 à 250 per jaar. Wij maakten daar onmiddellijk 10.000 van. Al deze cijfers werden gretig door de media verspreid zodat de Amerikanen ervan overtuigd waren dat het noodzakelijk was het verbod op te heffen. Wij verspreidden nog een andere mythe via de media. Wij stelden dat de legalisering van abortus als enig gevolg zou hebben dat de onwettige of clandestiene abortus wettig zou worden. In werkelijkheid was dat natuurlijk niet zo, want nu is dit een van de belangrijkste methoden van geboortebeperking geworden en het jaarlijks aantal is met 1500% toegenomen sedert de opheffing van het verbod.

Ondermijnen van het katholiek verzet

Wij lasterden systematisch de Katholieke Kerk en stelden haar voor als “de draagster van een sociaal achterhaald ideeëngoed”. De hiërarchie schilderden wij af als boosdoeners en misdadigers omdat zij zich tegen abortus verzetten. Wij hebben het thema constant bespeeld. In de media verspreidden wij de boodschap: “Wij weten wel dat de weerstand tegen abortus enkel van de hiërarchie komt en niet van de katholieken, want de peilingen bewijzen dat de meerderheid van de katholieken voor de liberalisatie is”. De media namen deze leugens gretig over en verspreidden die onder het volk. Zo kwam er een splitsing in de katholieke wereld omdat wie tegen abortus was als een slaaf van de hiërarchie voorkwam, terwijl de katholieken die voor abortus waren als verlicht en progressief beschouwd werden. Deze tactiek kwam daarbij ook neer op het neutraliseren van de niet-katholieke groepen die tegen abortus waren. Want ook dat waren er heel wat: leden van andere christelijke of niet-christelijke godsdiensten en zelfs ook pro-life atheïsten. Wij verzwegen dit bewust.

Leugens tegen de wetenschap

Wij wisten wel dat het leven begon bij de bevruchting. Trouwens men vraagt mij nu vaak wat mij van gedacht heeft doen veranderen. Hoe ben ik van een hevig aborteur veranderd in een verdediger van het leven? Wel, in 1973 werd ik benoemd tot directeur van de verloskundige afdeling van een zeer groot ziekenhuis in New York City. Ik had daar ook een eenheid voor prenataal onderzoek. Het waren de kinderjaren van een bijzonder nieuwe technologie waar men nu dagelijks gebruik van maakt. Het gaat om de echoscopie, dit is de mogelijkheid om de foetus in de baarmoeder te bestuderen. Een beproefde pro-abortus tactiek bestaat erin luid te verkondigen dat het onmogelijk is te bepalen wanneer het leven begint; dat het daarbij om een theologische, morele of filosofische vraag gaat die niets met wetenschap te zien heeft. Toch maakt de foetologie (de kennis van de foetus) het nu onweerlegbaar evident dat het leven begint bij de bevruchting en dat het van dan af alle bescherming en beveiliging verdient die ieder van ons trouwens heeft genoten.

Nu kan men zich afvragen hoe het mogelijk is dat de meeste Amerikaanse dokters verder aborteren, hoewel zij de gegevens van de foetologie nu toch bijzonder goed kennen. Het gaat spijtig genoeg om eenvoudige en zeer cynische wiskunde. Voor 300 $ per abortus, maal 1,55 miljoen abortussen per jaar gaat het hier om een industrie met een zakencijfer van 500.000.000 $. Het grootste deel daarvan is voor de dokter.

Er kan geen twijfel bestaan over het feit dat de afdrijving het opzettelijk vernietigen is van menselijk leven. Het is en blijft een ontoelaatbare daad van dodelijk geweld. Een ongewenste zwangerschap kan een moeilijk dilemma betekenen maar vernietiging is geen oplossing. Deze ontkent de vindingrijkheid van het menselijk vernuft en offert zonder meer het algemeen welzijn op aan het klassieke utilitaire antwoord op sociale problemen.

Als wetenschapsmens moet ik u zeggen dat ik niet alleen geloof maar weet dat menselijk leven begint bij de bevruchting. Alhoewel ik formeel niet religieus ben, geloof ik uit de grond van mijn hart dat er een godheid is die ons oplegt met deze oneindig droevige en schandalige misdrijven te stoppen.

Dokter Nathanson beschrijft zelf zijn evolutie. Deze is op het ogenblik van het afsluiten van zijn biecht niet volledig. Hij schreef deze biecht in zijn autobiografie: The hand of God, Bernard Nathanson, Regnery Publishing, ISBN 978-0-89526-463-3.

Nadien heeft hij zich na een lange spirituele weg, in 1996 tot het katholiek geloof bekeerd.

N.v.d.r. Het verhaal van Dr. Bernard Nathanson is niet alleenstaand. Op 29 maart 2019 ging in de V.S. de film “Unplanned” in première. Ondanks formele tegenwerking van een groot deel van de filmindustrie en de media, kende hij groot succes overal waar hij kon worden vertoond. De film vertelt het verhaal van Mv. Abby Johnson, die gedurende acht jaar voor Planned Parenthood werkte en er zelfs directrice werd van een grote abortuskliniek. Na het zien van de echoscopie van een abortus, verbrak zij haar contract en werd actief in de Amerikaanse Pro-Life beweging. In 2012 verliet ze de liberale Episcopale Kerk en bekeerde ze zich, samen met haar echtgenoot, tot het katholicisme.

Deze en andere getuigenissen schetsen een beeld van de leugenachtige propaganda die door de media wordt verspreid. Het toont aan hoe gemakkelijk zogenaamd betrouwbare media hun principes qua objectiviteit en kritische ingesteldheid opzij zetten, als die niet passen bij hun ideologische objectieven. Deze bekentenissen geven ons een goed idee hoe het “ARM” (Atheïsme/Rationalisme/Materialisme) wereldwijd te werk gaat en waaraan zij haar successen te danken heeft.