Bronnen: http:// lesoupirailetlesvitraux.hautefort.com, 14-09-2011 en Wikipedia.
“Gender” begrijpen
Om het complexe ideologisch-academische fenomeen “Gender” beter te begrijpen, laten we eens kennismaken met een van de grondleggers van de genderideologie, Dr. John Money (1921-2006), die hierna door zijn collega Robert Porto wordt geprezen:
Money, hoogleraar medische psychologie en kindergeneeskunde, is een van de bekendste seksuologische onderzoekers en een pionier in de studie van seksualiteit en genderidentiteit. Hij stond aan de basis van de oprichting van de “Johns Hopkins Gender Clinic”, het eerste ziekenhuis in de Verenigde Staten dat geslachtsveranderingschirurgie uitvoerde. Hij wijdde veel van zijn onderzoek aan kinderen geboren met genitale ambiguïteit. Hij leerde ons hoe het begrip geslacht verder ging dan het eenvoudige verschil tussen man en vrouw en benadrukte het bestaan van een “tussentoestand”. We zijn hem de concepten en terminologie verschuldigd van “genderidentiteit” (onze eigen categorisering in de mannelijke, vrouwelijke of ambivalente status als gevolg van de intieme ervaring van onze eigen mentale processen en gedragingen), “genderrol” (wat we zeggen en doen waardoor anderen ons kunnen identificeren als mannelijk, vrouwelijk of ambivalent), en “lovemap” (1). Door sommigen beschreven als een genie (G.K. Lehne), werd hij bekritiseerd door anderen, na zijn standpunt ten gunste van vroege geslachtsveranderingschirurgie (vóór drie jaar) voor kinderen met ambivalente seksuele anatomie. […] Bovendien vormde het standpunt van John Money dat “aanhankelijke” pedofilie (zonder enige dwang en wederzijds gewenst) niet als pathologisch kon worden beschouwd, een ander onderwerp van onenigheid met de medische gemeenschap. (2)
Een Wikipedia-artikel beschrijft het tragische traject van een Canadese patiënt van Dr. John Money (3):
David Reimer, Bruce genoemd toen hij in augustus 1965 werd geboren, kwam ter wereld als een gezonde jongen met een identieke tweelingbroer, Brian. Toen ze zes maanden oud waren, maakte men zich zorgen omdat de twee jongens moeite hadden met plassen en werd er phimosis gediagnosticeerd. Daarom besloot men om ze op de leeftijd van acht maanden te laten besnijden. Bruce’s penis werd daarbij onherstelbaar beschadigd (verbrand door een elecctrocauterisatienaald -nvdr.). Men verkoos dan om Brian niet te besnijden, die verder heel goed genas zonder aanvullende behandeling. Bruce’s ouders namen hem mee naar het Johns Hopkins Medical Center in Baltimore om zijn zaak voor te leggen aan John Money, een psycholoog die op het gebied van seksuele ontwikkeling en genderidentiteit een baanbrekende reputatie genoot, op basis van zijn werk met intersekse-patiënten. Money was een voorstander van de theorie dat genderidentiteit relatief plastisch is tijdens de vroegste kindertijd en zich in wezen ontwikkelt als gevolg van het sociale leren dat erop volgt; sommige academici in de late jaren 1960 geloofden dat alle psychologische en gedragsverschillen tussen jongens en meisjes het resultaat zijn van een leerproces. Samen met andere artsen die werkten met kleine kinderen geboren met abnormale geslachtsorganen, geloofde hij dat als een penis niet kan worden vervangen, een functionele vagina kan worden bekomen door een operatie en dat Bruce als meisje beter tot zijn functionele seksuele vervulling zou geraken dan als jongen.
Op zijn website TRANSIDENTITE specifieert Tom Reucher, een “transeksuele FtM (Female to Male) en psycholoog”: Money geloofde dat het mogelijk was om een geslacht toe te wijzen aan intersekse kinderen ongeacht het biologische geslacht en dat genderidentiteit “modeleerbaar” is tot 2 jaar. Bijgevolg worden de geslachtsdelen van intersekse kinderen die als misvormd worden beschouwd geopereerd. Voor sommigen komt het goed, voor anderen wordt het een ramp. Ze zijn “getransseksualiseerd”. Als volwassenen beginnen ze aan een geslachtsverandering omdat het anatomische geslacht dat ze hebben gekregen niet overeenkomt met hun psychologische geslacht. Zijn ouders werden ervan overtuigd dat een geslachtsverandering het meest gunstig zou zijn voor Bruce, en op de leeftijd van 22 maanden werden zijn testikels operatief verwijderd, omdat het voor artsen gemakkelijker was om hem een vrouwelijk geslacht te geven dan om hem een nieuwe penis te maken. De ouders wordt geadviseerd om het kind als meisje op te voeden, haar Brenda te noemen, alle sporen van haar verleden als jongen (de eerste 8 maanden van haar leven) te verwijderen en te verhuizen om deze geslachtsverandering te vergemakkelijken. Niemand moet het weten of twijfels hebben.
De psychologische ondersteuning na haar chirurgische geslachtsverandering werd toevertrouwd aan Money, die Brenda enkele jaren bleef zien, zowel voor haar behandeling als voor het schrijven van een studie. Deze geslachtsverandering werd beschouwd als een bijzonder interessant geval om het concept te testen van sociaal aangeleerde genderidentiteit en dat om twee redenen. Ten eerste had Bruce/Brenda een tweelingbroer, wat een ideale controle opleverde, aangezien de twee kinderen niet alleen hun genen en de gezinsomgeving deelden, maar ook dezelfde intra-uteriene omgeving hadden gehad. Men ging er daarenboven prat op dat dit de eerste geslachtsverandering was via een reconstructie uitgevoerd op een babyjongen die geen afwijkingen vertoonde in zijn prenatale of neonatale seksuele differentiatie. Gedurende enkele jaren publiceerde Dr. Money rapporten over Brenda’s evolutie die hij “de John/Joan-zaak” noemde, waarin hij haar schijnbaar succesvolle vrouwelijke ontwikkeling beschreef, en hij gebruikte dit voorbeeld om te betogen dat geslachtsverandering met chirurgische reconstructie perfect haalbaar was, zelfs in gevallen waarin er geen sprake van intersekse was. Deze gendertransformatie werd gerapporteerd als een succes en het bewijs dat kinderen van nature niet vrouwelijk of mannelijk zijn, maar gesocialiseerd door de opvoeding om meisjes of jongens te worden.
Brian, de tweelingbroer van David, bood de onderzoekers een controlemogelijkheid. Gedurende hun jeugd en totdat David weigerde hem nog verder te blijven ontmoeten, werden de kinderen (Brian de jongen en David [Brenda] het “meisje”) door Money opgevolgd. (Tijdens deze onderzoeken moesten zij zich o.a. volledig uitkleden en elkaars genitaliën inspecteren, of naar pornografische beelden kijken. De bedoeling hiervan was na te gaan in hoever Brenda vrouwelijke sexuele gevoelens had ontwikkeld. Nvdr). Brenda kreeg oestrogenen toegediend toen ze de adolescentie bereikte om haar borsten te laten ontwikkelen. En toch voelde Brenda de bezoeken aan Baltimore aan als een trauma in plaats van een therapie, maar Money vermeed om iets over de zaak te publiceren dat zou kunnen suggereren dat de geslachtverandering niet succesvol was geweest.
Wat David Reimer twee decennia later schreef, in samenwerking met John Colapinto, laat zien hoe Brenda zich, in tegenstelling tot wat Money beweerde, geen meisje voelde. Ze was het slachtoffer van uitsluiting en pesterijen van andere kinderen, en noch de mooie jurken noch de vrouwelijke hormonen gaven haar het gevoel dat ze vrouwelijk was. Op 13-jarige leeftijd ging Brenda door een fase van suïcidale depressie en vertelde haar ouders dat ze zichzelf zou doden als ze haar zouden blijven dwingen om John Money te zien. In 1980 vertelden Brenda’s ouders haar de waarheid over haar geslachtsverandering, op advies van Brenda’s endocrinoloog en psychiater. Toen ze 15 werd, besloot Brenda om de mannelijke identiteit terug aan te nemen en noemde zichzelf David (4). Nadat hij had geleerd om een nieuwe relatie met zijn ex-zus te ontwikkelen, begon Brian een reeks psychische stoornissen te ervaren die zich later ontwikkelden tot schizofrenie. Vanaf 1997 onderging David een behandeling om zijn geslachtverandering om te keren, met testosteroninjecties, een dubbele borstamputatie en twee phalloplastie-operaties.
Vervolgens vertrouwde hij zijn verhaal toe aan John Colapinto in Rolling Stone Magazine en aan de seksuoloog Milton Diamond, die artsen probeerde te ontmoedigen om nog meer baby’s op dezelfde manier te behandelen. In 2000 schrijft Colapinto As Nature Made Him: The Boy Who Was Raised as a Girl, waarin David voor het eerst publiekelijk getuigt: omdat hij andere kinderen van een soortgelijk lot wil redden, belandt hij aldus in een gewelddadige media-storm. Hij raakt vervolgens in een depressie nadat hij zijn baan verloor en wegens de scheiding met de vrouw wier kinderen hij had geadopteerd. Terwijl hij ernstige problemen had met zijn ouders, werd hij in 2002 geconfronteerd met de dood van zijn tweelingbroer, slachtoffer van een giftige combinatie van alcohol en antidepressiva (zijn moeder vermoedde dat het ging over een overdosis drugs, die Brian nodig had om zijn schizofrenie te behandelen). In mei 2004 pleegde David Reimer zelfmoord.
Dit drama heeft de argumenten versterkt van degenen die, in tegenstelling tot de theorieën van Money, geloven dat prenatale en vroege kinderhormonen een sterke invloed uitoefenen op de differentiatie van de hersenen. Deze zaak heeft de reputatie van Money aanzienlijke schade berokkend. Niet alleen kreeg zijn theorie over de plasticiteit van de seksuele gender een zware klap, maar in zijn boek vertelde David Reimer over de vreemde en ondraaglijke therapiesessies die hij als kind had ondergaan en toonde hij aan dat de psycholoog niets had gezien of wilde zien, terwijl het steeds duidelijker werd dat Brenda’s geslachtsverandering een mislukking was. […] Ook de reputatie van het Johns Hopkins Centre als pioniersinstelling voor transgendersituaties werd ernstig beschadigd. Uiteindelijk werden de valsheid en gevaarlijkheid van de theorieën over de maakbaarheid en de culturele constructie van genderidentiteit, die al in de jaren 1990 onder wetenschappers in verval waren geraakt, tragisch onthuld.
(1) Money definieerde dit als “een mentale blauwdruk of landkaart die je toekomstige seks-, relatie- en liefdesleven grotendeels bepaalt.” (Bron: Wikipedia)
(2) De theorieën van John Money over seksualitiet werden klaarblijkelijk gevoed door zijn persoonlijke psychologische opstelling en concrete levenswandel.
In http://transidentite.free.fr/textes/articles/the_true_story_of_John-Joan-uk.htm lezen we over hem het volgende (eigen vertaling):
Zijn latere beslissing om zijn studie te beperken tot de psychologie van seks had een vergelijkbare persoonlijke basis. Nadat hij zijn religieuze geloof in zijn vroege jaren 20 had verloren, reageerde Money steeds meer tegen wat hij zag als de repressieve religieuze beperkingen van zijn opvoeding en, in het bijzonder, de anti-masturbatie en anti-seksuele ijver die daarmee gepaard ging. De academische studie van seksualiteit, die zelfs de meest bizarre praktijken loskoppelde van morele overwegingen en in het ‘zuivere’ domein van het wetenschappelijk onderzoek plaatste, was voor Money een emancipatie. Voortaan zou hij een felle propagandist zijn van seksuele exploratie. Volgens journalist John Heidenry, een persoonlijke vertrouweling van Money en auteur van het boek What Wild Ecstacy, dat de rol van Money schetst als een belangrijke leider achter de schermen van de seksuele revolutie van de jaren 1960 en ’70, bleven de seksuele verkenningen van de psycholoog niet beperkt tot het laboratorium, de collegezaal of de bibliotheek. Money, een erkende maar discrete biseksueel, had affaires met verschillende mannen en vrouwen – ‘sommige kort’, schrijft Heidenry, ‘anderen over een langere duur’. Inderdaad, tegen het midden van de jaren 1970, met de seksuele revolutie in volle gang, zou Money publiekelijk naar voren treden als voorvechter van open huwelijken, nudisme en de verspreiding van expliciete pornografie. Zijn promotie van de seksuele culturele bevrijding leek grenzeloos. “Er is voldoende bewijs dat biseksuele groepsseks net zo persoonlijk bevredigend kan zijn als een gepaard partnerschap, op voorwaarde dat elke partner op dezelfde golflengte ‘afgestemd’ is”, zo schreef hij in zijn populair-psychologisch boek uit 1975, “Sexual Signatures”.
(3) Een meer gedetailleerd en uitgebreid verslag van de dramatische levensgeschiedenis van deze tweeling, kan men o.a. nalezen in het Engels op: http://transidentite.free.fr/textes/articles/the_true_story_of_John-Joan-uk.htm
(4) Vanaf dat moment (15 jaar) zal zijn naam David Reimer zijn en zal hij als man door het leven gaan. Hij koos de naam David vanwege de vergelijking met David et Goliath, want hij vond dat ook hij had gevochten tegen een “reus”, namelijk de mensen die wilden dat hij als vrouw zou leven. (Bron: Wikipedia)
Forumcatholicum 