11-11-2021
Het standpunt van Leuvense moraaltheologen over homoseksualiteit is zoals puzzelen tot je genoeg argumenten binnen en buiten de Kerk hebt gevonden om de leer van de Kerk te verwerpen. Maar is de puzzel ook geslaagd? Hierna volgt een bijkomende reactie op het artikel dat de KU Leuven gepubliceerd heeft op de webpagina https://www.kuleuven.be/thomas/page/standpunt-vaticaan-homoseksualiteit/ . We nemen enkele passages hieruit op de korrel.
“We hebben theologisch en kerkelijk al een hele weg afgelegd in ons denken over relaties en seksualiteit. Sedert het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) groeide veel meer aandacht voor duurzame relaties, voor de verbondsliefde en dus voor de kwaliteit van samenzijn als ‘intrinsieke waarde’. Het kan daarom niet dat de relatie tussen twee mannen of twee vrouwen die goed voor elkaar zorgen, die trouw en liefdevol zijn, die in wederkerigheid en duurzaamheid willen samenleven en vaak ook samen kinderen opvoeden objectief ongeregeld genoemd wordt.”
Zolang je de seksualiteit vanuit de vruchtbaarheid blijft benaderen, dan is het duidelijk dat incest niet zo gezond is en dat monogamie een uitdrukking is van de exclusieve band die ontstaat tussen man en vrouw als vader en moeder van hun kinderen. Zonder de vruchtbaarheid wordt het veel minder duidelijk waarom een seksuele relatie monogaam moet zijn of niet tussen nauwe bloedverwanten mag zijn. Men begint hier al ineens met de stelling dat duurzame relaties niet objectief ongeregeld mogen genoemd worden, wat eigenlijk toch meer een emotionele kwestie is. We voelen ergens aan dat zo’n relaties waardevol zijn en dus willen we er niet negatief over praten. Maar wie kritisch denkt, weet dat er geen goede reden is om zomaar te stellen dat duurzame relaties niet objectief ongeregeld kunnen zijn.
“Een uitspraak doen over relaties van mensen is dus altijd ook een uitspraak doen over het wezen van mensen.”
En dus kan je hetzelfde zeggen over alle soorten relaties. Dus ook incest, polyamorie en misschien zelfs tussen mens en dier enzovoort. In feite zegt alles wat we doen en denken wel iets over wie we zijn. Dat wil helemaal niet zeggen dat we bepaalde relaties enzovoort niet zondig kunnen noemen. (1)
“We willen een Kerk die mensen nabij is in hun groei naar intieme en duurzame liefde, in hun eigen gestalte.”
Eens te meer wil dat niet zeggen dat we dus iedere vorm van seksualiteitsbeleving in een intieme/duurzame relatie als Kerk ook moeten goedkeuren of zegenen.
“Sinds de jaren 1950 aanvaardt de Kerk dat de homoseksuele geaardheid op zich geen zonde is.”
Een geaardheid op zich is nooit een zonde. Ook een pedofiele geaardheid is op zich geen zonde.
“Hun christelijke personalistische ethiek is precies de doordenking en uitwerking van die breed gedragen positief-geïntegreerde visie op relaties en seksualiteit die we lezen in Gaudium et Spes en in Amoris Laetitia.”
Uiteraard gaat de seksuele relatie tussen man en vrouw over veel meer dan vruchtbaarheid. Het een staat het ander niet in de weg. Ze horen juist samen. De eigenheid van de vruchtbaarheid tussen man en vrouw in hun lichamelijk complementaire seksualiteitsbeleving is namelijk net ook dat wat de waarde van hun eenwording van leven, van hart en ziel symboliseert en ondersteunt.
Die lichamelijke complementariteit en eenwording bestaat echter niet bij koppels van hetzelfde geslacht. Of gaat men misschien zeggen dat anale seks de duurzame liefde tussen twee mannen ondersteunt? Wat zegt de wetenschap daarover?
Men gebruikt in dit artikel bepaalde passages van kerkelijke documenten om dan vervolgens de leer zoals die al 2000 jaar geldt, namelijk dat homoseksueel gedrag een zonde is tegen de kuisheid, te verwerpen. Als men zich wil beroepen op de uitspraken van paus Franciscus alsof die waardevol zijn, waarom erkent men dan ook niet de uitspraken hierover van de vorige pausen? Waarom spreekt men niet over de integratie van natuurwet en personalisme zoals Johannes Paulus II dat gedaan heeft? Als men de leer van de Kerk gebruikt om die leer te ontkrachten (zoals die over homoseksualiteit overigens nog altijd van tel is nu), dan ondermijnt men in feite ook zijn eigen geloofwaardigheid. Waarom wel luisteren naar Gaudium et Spes als je alle veroordelende uitspraken van de kerkelijke traditie over homoseksualiteit verwerpt? Paus Franciscus heeft het document over het niet zegenen van homokoppels goedgekeurd. Net zoals hij dat ook gedaan heeft met een eerder document dat waarschuwt voor het toelaten van mensen met een homoseksuele geaardheid tot het priesterschap. Suggereren dat hij de leer over homoseksualiteit wil veranderen maar dat niet durft omwille van een mogelijk schisma is louter fantasie.
Alles wat de mens seksueel opwindt is iets waar we niet voor gekozen hebben en wat we niet zomaar kunnen veranderen. Zoek eens naar parafilie en stel u de vraag of daar iets bij is waar iemand zonder enige spontane behoefte voor zou kiezen. Je kan ook zeggen dat polygamie natuurlijk is, aangezien de man zijn zaad zo veel mogelijk wil verspreiden en dus polygamie gunstig is voor die mannen die het meest ‘krachtige’ zaad hebben. Die natuurlijke geaardheid is ook geen keuze. Men is zich de laatste jaren beginnen blindstaren op het idee dat homoseksualiteit een geaardheid is en natuurlijk zou zijn en dat het met liefde te maken heeft, terwijl dit stuk voor stuk argumenten zijn die niet voor andere zaken gebruikt worden om ze te normaliseren. Als men bijvoorbeeld begint te zeggen dat monogamie eerder een uitzondering is in de natuur, dan trekt men daar toch ook niet zo massaal de conclusie uit dat monogamie bij mensen niet meer de norm zou mogen zijn. Liefde bestaat in veel verschijningsvormen maar eigenlijk wordt het normaal gezien niet gebruikt als een argument om te zeggen dat van iemand houden ook wil zeggen dat het goed is om seks te hebben.
Ik til bijzonder zwaar aan uitspraken van mensen in de Kerk die homoseksualiteit goedkeuren, aangezien dit de belangrijkste oorzaak is van christenvervolging (of ten minste marginalisering) in de Westerse beschaving. In plaats van homoseksualiteit te proberen goed te praten met allerlei drogredenen (die men ook op talloze andere zaken zou kunnen toepassen, maar dat doet men niet) zou men beter mensen die hebben leren omgaan met hun homoseksuele gevoelens, zonder hun toevlucht te zoeken in homoseksuele relaties, als voorbeeld stellen. Ik heb al veel van zo’n getuigenissen gelezen en het is eigenlijk misdadig dat de Kerk daarover blijft zwijgen alsof die mensen niet bestaan. Dat is alsof men zou doen alsof er geen heiligen zijn.
Het probleem in de Kerk van Vlaanderen situeert zich natuurlijk niet alleen op het vlak van homoseksualiteit. Al tientallen jaren wordt er langs alle kanten geijverd voor een ander geloof en een andere moraal. De hel bestaat niet. De duivel is slechts een metafoor en exorcisme is slechts een placebo effect in de psychiatrie. Jozef had nog meer kinderen met Maria. De transsubstantiatie is maar een latere uitvinding van de Kerk geweest. Jezus is niet lichamelijk verrezen. Anticonceptie is niet moreel slechter dan natuurlijke familieplanning. IVF moet kunnen als het gebeurt bij de biologische vader en moeder. De vrouw moet kunnen priester worden. Euthanasie moet soms ook kunnen. Jezus heeft niet echt mensen genezen of andere wonderen gedaan. Een priester zei me ooit eens dat er in Vlaanderen in feite al sinds Humani Generis van Pius XII op theologisch vlak een schisma gegroeid is met de Rooms-Katholieke kerk.
Men heeft hier inhoudelijk een andere “kerk” gesticht. Dat mag men natuurlijk altijd doen. Zo zijn er al duizenden verschillende geloofsgemeenschappen die allemaal denken dat ze het ware inzicht hebben in wat God van ons wil. Als je bijvoorbeeld met sedevacantisten (2) praat, dan halen die er desnoods heel de geschiedenis van de Kerk bij om te bewijzen dat alle pausen sinds Vaticanum II in feite niet meer rechtmatig paus zijn. KU Leuven, IPB, Kerk en Leven, het Katholiek Onderwijs, en ik denk nu ook de bisschoppen zelf … jullie sluiten inhoudelijk veel beter aan bij de Oudkatholieke Kerk. Wat ik jullie wel kwalijk neem is dat jullie je Rooms-katholiek blijven noemen en onze katholieke instellingen en kerkgebouwen blijven bezetten. Wees eens eindelijk eerlijk aub en hou niet langer vast aan de macht die jullie willen door jezelf Rooms-katholiek te blijven noemen. (3)
D.B.
(1) N.v.d.r. De redenering van de Leuvense theologen is een vervorming van de stelling dat al wat iemand doet iets kan zeggen over zijn wezen. Wat dat precies inhoudt, is in veel gevallen helemaal niet vaststaand. De theologen gaan echter nog een stap verder: als MEN IETS ZEGT over een bepaald menselijk gedrag of handelen, dan zegt men ook iets over het wezen van hen die zo handelen. Het absurde hiervan kunnen we best met een voorbeeld illustreren. Als MEN ZEGT dat bomen kappen het klimaat schaadt, zegt men dan ook dat het “wezen” of de “essentie” van een bomen kappende mens milieuonvriendelijk is? Natuurlijk niet, want die mens kan eventueel overtuigd zijn dat hij heel natuurvriendelijk handelt, of geen andere mogelijkheid hebben om zijn gezin te beschermen tegen de kou, of andere bomen wat meer ruimte willen geven om te groeien, of andere bomen willen planten, enz. Het is dus heel foutief om algemene gedragsregels om te zetten in conclusies over de wezenlijke aard van personen die er zich niet of niet altijd aan houden.
(2) Het sedisvacantisme (opvatting van sedevacantisten of “leegzetelaars”) is een stroming onder sommige traditionalistische katholieken die zich tegen de vernieuwingen van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) verzetten. Volgens het sedevacantisme zijn de pausen na Pius XII, die regeerde van 1939 tot 1958, onrechtmatige en bijgevolg ongeldige bezetters van de Heilige Stoel en het Vaticaan en bestaat er sinds 1958 een buitengewone periode van sedisvacatie. Er zijn echter ook sedevacantisten die 1963 aannemen als beginpunt van de sedisvacantie. (Bron: Wikepedia).
(3) In de Codex Iuris Canonici (kerkelijk wetboek) van 1917 verklaart canon 188, lid 4, dat “wie publiekelijk van het katholiek geloof afvalt” automatisch en zonder enige verklaring door een rechtbank zijn kerkelijk ambt en zijn kerkelijke rechtmatige ambtsuitoefening verliest. (Bron: Wikepedia).
Forumcatholicum 